சித்தன் அருள் - 1715 - அகத்தியப்பெருமானுடன் கலந்துரையாடல்-3!

அடியவர்: இறைவன் தான் இந்த உலகத்தில் அனைத்தையும் உருவாக்கி வந்திருக்கார். அவருக்கு எப்பத்தான் திருப்தி வரும்?

குருநாதர்: அப்பனே! நிச்சயம், இறைவனுக்கே, கலியுகத்தில் திருப்தி இல்லை அப்பா! அப்பனே! பல வகைகளிலும், ஞானிகளை படைத்து, ரிஷிகளை படைத்து, அப்பனே, இன்னும் பல வழிகளில் (சொல்லி), யாராவது ஒரு மனிதன் சொல்லியதை கேட்டானா, என்ன?

அடியவர்: எல்லா மனிதர்களையும் நீங்கள் ஒரே போல் பார்க்கக்கூடாது. 

குருநாதர்: நிச்சயம் இல்லை அப்பா! அப்பனே! ஆனாலும் அப்படித்தான், இக்கலியுகத்தில் பார்ப்பேன்.

அடியவர்: அதை நீங்கள் பாருங்கள். ஆனால், நல்லது செய்து, அமைதியாக ஒதுங்கி இருக்கிறவனுக்கு ஒரு நல்லதாவது, ஒரு ஆசீர்வாதமாவது கொடுத்தால், அவன் மகிழ்ச்சி அடைவான் இல்லையா?

குருநாதர்: அப்பனே! நன்மையே செய்தால், சிலகாலங்கள் நன்மையை செய்வான், பின்னர் அழித்து விடுவான். ஆகவே, சில கஷ்டங்கள் கொடுத்தால் தான் நன்மை செய்வான் என்பேன் அப்பனே. தெய்வம் அவனுக்கு அனைத்தும் கொடுத்துவிட்டால், போதுமடா என்று ஒதுங்கிவிடுவான், அப்பனே.

அடியவர்: நன்றாக படித்துக் கொண்டிருக்கிற குழந்தையை, மதிப்பெண் குறைவாக வாங்கிவிட்டான் என்று அடித்துக் கொண்டிருந்தால், இன்னும் எப்படியாயினும் அடிக்கத்தான் போகிறார்கள், எதுக்கு படிக்க வேண்டும் என்ற தீர்மானத்துக்கு வந்து விடும்.

குருநாதர்: அறிவுள்ள குழந்தை அப்பா! என்ன செய்தாலும் வெற்றி பெற்று விடும் தேர்வில்.

அடியவர்: யார் வேண்டுமானாலும் இருக்கட்டும் என்று கவலை இன்றி இருந்தாலுக் கூட, கண் முன்னால் நடக்கிற எல்லாமே .....

குருநாதர்:   கண்ணால் நடப்பது நடக்கட்டும் என்றிரு. குழந்தைக்கு ஒரு அப்பன் இருக்கின்றான், யாங்கள் இருக்கின்றோம், பார்த்துக் கொண்டு இருக்கின்றோம், அது போதும்.

கேள் அப்பனே! உன் கேள்விகளை கேள்! ஆட்டத்தை துவக்கு! பார்ப்போம், நீயா, நானா என்று!

அடியவர்: நீங்கள் தான் ஜெயிப்பீர்கள், இல்லை என்று நான் சொல்லவில்லை. ஆனால் என் கேள்விக்கான பதில் கிடைக்க வேண்டும்!

குருநாதர்: இது தான் தவறு என்பேன். என் மகனும் ஜெயிக்கட்டும் என்று!

அடியவர்: அது வேறு விஷயம்! நான் கேட்கிற கேள்வி ஒன்று தான். தர்மம், நீதி, நியாயம், அதர்மம் இவை எல்லாம், தனித்தனியாக பிரித்து பாகப்பிரிவினை போட்டு இவ்வுலகில் உள்ள எல்லோருக்கும் சொல்லி கொடுக்கிறீர்கள். அதைப்பார்த்து தான் மற்ற குழந்தைகள் படிக்க வேண்டும். அப்படி கூறிய நீங்களே, கண் முன்னாடி, பார்ப்பது எல்லாமே அதர்மமாக இருக்கிறது. இதிலிருந்து, என்ன நல்லது படிக்க எதிர் பார்க்கிறீர்கள்?

குருநாதர்: அப்பனே, ஒன்றும் தேவை இல்லை! கீதையை படியுங்கள் அப்பனே, சரி, அதை படிக்க தேவை இல்லை. வாசகத்தை படிக்கச் சொன்னோம். தேவாரம், இன்னும் இன்னும் அப்பனே பலப்பல இதிகாசங்கள் இருக்கின்றது. யாராவது பின் நல்லதை கேட்டானா அப்பனே. நீயே சொல்லு, உன் கருத்து நியாயம்தான் என்பேன் அப்பனே! 

அடியவர்: இல்லை என்று நான் சொல்லவில்லை. நீங்கள் அத்தனையும் கூறியுள்ளீர்கள். இதே கீதையை நானும் படித்தேன். கடைசில, கிருஷ்ணனை மாதிரியே, நானும் மக்களை வார்த்தைகளால் ஏமாற்றவேண்டும் என்ற மன நிலைக்கு போய்விட்டேன்.

குருநாதர்: அப்பனே, கிருஷ்ணன், எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டான் என்று உனக்கு தெரியுமா அப்பா! எவ்வளவு நியாயங்கள் பேசினான். தர்மத்தை நிலை நாட்டினான். ஆனாலும், அவனுடைய பிறப்பு எப்படி போய்விட்டது என்பதையும் கூட. அவன் இறப்பு எப்படி போய்விட்டது என்பதையும் கூட, தெரியுமாப்பா? பின் சொல்கின்றேன் ஒரு காலத்தில் கூட! அதை தெரிந்து கொண்டால், நீ அழிந்துவிடுவாய் அப்பனே! 

அடியவர்: அதை பற்றின யோசனை இல்லை. நான் சொல்வது ஒன்று தான். மனிதனாக இருக்கிற இவன், அவன் கடைசி வரை நல்லவனாக வாழ்வதற்கான வழியை காட்டி, அதை தொடர்ந்து போனால்......

குருநாதர்: அப்பனே! நிச்சயம் காட்டிக்கொண்டேதான் இருக்கின்றேன் அப்பனே. ஆனாலும், அப்பனே, அவன் நிச்சயம் செய்வதில்லையே. அப்பனே, அதனால் தான் அப்பனே, அடி ஒன்றை யான் அங்கே வைக்கின்றேன். இருந்தாலும் அப்பனே, அவனை அப்படியே விட்டுவிடட்டுமா! அப்பனே! அப்பனே! அவனைப் பார்த்து , மீண்டும் நாலு பேர் தெரிந்து கொண்டு, இப்பொழுது சொன்னாயே, கெடுத்து விடுவார்கள் அப்பனே! அதனால் அப்பனே, கவலையை விடு.

அடியவர்: கவலை பற்றியல்ல, நான் கேட்ட கேள்விக்கான பதில். நீங்கள் சொன்னீர்களே, ஒரு முறை அடித்தால் பரவாய் இல்லை, தொடர்ந்து அடிச்சிண்டே இருக்கீங்க, எந்த ஒரு நல்லது நடக்கவும் வழி இல்லை......

குருநாதர்: அப்பனே! தங்கத்தை செதுக்கினால்தான் அப்பனே அதற்கு மதிப்பு. அதாவது, வைரத்தை ஏன் செதுக்கிக் கொண்டே இருக்கின்றார்கள், கூறு மகனே! கூறுங்கள், அனைவரும் சொல்லுங்கள், இது நியாயமா?

[குழுமி இருந்த அடியவர்கள் அனைவரும் அவர் பக்கம் போய்விட்டனர்!]

அடியவர்: நீங்கள் வந்து, தமிழுக்கே இலக்கணம் எழுதியவர்! உங்களை, பேச்சில், அதுவும், தமிழில் தோற்கடிக்கவே முடியாது. சரியான கேள்வி என்று ஒன்றை கேட்கவே முடியாது. பதில் சொல்லிக்கொண்டே இருப்பீர்கள். இந்த மாதிரி ஒன்றிரண்டு மனிதர்கள் கூடவும், நான் பழகி இருக்கேன். இல்லை என்று யான் சொல்லவில்லை. 

குருநாதர்: இவ்வளவு பழகி இருக்கின்றாயே, மகனே, எங்களை ஜெயித்துவிடுவானா மனிதன்! கூறு மகனே!

அடியவர்: உங்களை ஜெயிக்க முடியாது. இந்த பக்கத்திலிருந்து பாடம் படிக்கிற மனிதனுக்கு கிடைக்கிற மொத்த அனுபவங்கள், ஒன்றும் சரியில்லையே!

குருநாதர்: அப்பனே! முதலில் சரி இல்லை என்றால் தான் அப்பனே, சரி படுத்த முடியும் அப்பனே! 

அடியவர்: சரி இல்லாத சூழ்நிலையை தான் படிக்கிற ஒரு குழந்தைக்கு கொடுப்பீர்களா?

குருநாதர்: ஒரு அன்னை. குழந்தையிடம் "உணவு அருந்து, அருந்து! என்று முதலில் கூறுவாள். நான் நிச்சயம் அருந்த மாட்டேன் என்று (அடம் பிடிக்க) பளார் என்று ஒரு அடி, பின்னர் நிச்சயமாக அருந்திவிடுவாள்.

அடியவர்: அது, ஒரு நல்ல உதாரணம், சாப்பாடு, குழந்தை என்பது. நான் இனி நேரடியான கேள்விக்கே வருகிறேன்! என் நண்பர்கள், நான் எப்பொழுது அழைத்தாலும் சரி! "அகத்தியர்" என்று கூறி விட்டால், எங்கிருந்தாலும் ஓடி வந்து விடுவார்கள். நான் பண்ண சொன்னேனா என்று நீங்கள் கேட்டு விடக்கூடாது! நீங்க சொல்லி நாங்க பண்ணவில்லை. அகத்திய பெருமானை போய் பார்ப்பது, வியாழக்கிழமை ஆனால் அவரை போய் பார்த்து ஆசீர்வாதம் வாங்குவது, பூஜை, அபிஷேகங்கள், ஆராதனை, நல்லது செய்வது, அன்னதானம் பண்ணுவது என்று எல்லாம் ஒன்றாக இருந்தவர்கள். நான்கு பேர்கள்! ஒரே நேரத்தில் வண்டி விபத்தில் மாட்டிக்கொண்டு, நடு ரோட்டில் கீழே கிடந்தார்கள்........

குருநாதர்: அப்பனே! அவ்வளவுதான் போதும் என்று பிரம்மன் முடிவு கட்டி விட்டானப்பா! 

ஓம் ஸ்ரீ லோபாமுத்திரா சமேத அகத்தியர் திருவடிகளில் சமர்ப்பணம்!

சித்தன் அருள்.....தொடரும்!