சித்தன் அருள் - 802 - அகத்தியரும் ஹனுமந்ததாசன் ஸ்வாமியும்!

வணக்கம் அகத்தியர் அடியவர்களே!

வேலை பளு காரணமாக, நிறைய இடங்களுக்கு அலைய வேண்டி வந்ததால் சரியான நாளில், சித்தன் அருளில், தொகுப்பை தர முடியவில்லை.

என்னதான், அகத்தியர் பார்வை நம்மீதெல்லாம் இருக்கிறது என்று திடமாக நம்பினாலும், அடிக்கடி அதை சோதித்து பார்க்கிற புத்தி, பழக்கம் அடியேனுக்கு உண்டு. ஒரு சிலவேளை, இது ரொம்ப அதிகமோ என்று கூட தோன்றும். இருந்தாலும், தகப்பனிடம்தானே கேட்கிறோம். ஒன்றில் சரி, அல்லது இல்லை என்று வரும். பார்த்துவிடலாம், எது வந்தாலும் ஏற்றுக்கொள்வோம் என்று, தீர்மானிப்பேன்.

4/4/2019, வியாழக்கிழமை. அகத்தியர்மைந்தன் என்றழைக்கப்பட்ட திரு.ஹனுமந்ததாசன் (அகத்தியர் ஜீவ நாடி வைத்திருந்து, அகத்தியர் அருளால் நிறைய பேர் வாழ்க்கையில் விளக்கேற்றி வைத்தவர்) அவர்களின் பிறந்த நாள். அடியேன் அவரை மானசீக குருவாக ஏற்றுக்கொண்டவன். அன்றைய தினம் அவருக்கு ஏதேனும் ஒருவிதத்தில் மரியாதை செய்ய வேண்டும் என ஆசைப்பட்டேன்.

என்ன செய்வது? யாரிடம் கேட்பது? என்ற யோசனை வந்ததும், முதலில் நம் குருநாதர் அகத்தியப்பெருமான் தான் ஞாபகத்துக்கு வந்தார்.

"அய்யனே! உங்கள் அபிமான மைந்தனின் பிறந்தநாள் அன்று, அவருக்கு ஏதேனும் ஒரு மரியாதை செய்ய அடியேன் விழைகிறேன். தாங்கள் மனம் கனிந்து அருளவேண்டும். தங்கள் திருமேனியில் அணிந்த ஒரு பூவை தந்தாலும் போதும். அதை அவருக்கு அணிவித்து மகிழ்வேன். ஆனால், இப்பொழுது உள்ள சூழ்நிலையில், அடியேனுக்கு தங்கள் திருக்கோவிலுக்கு வந்து உங்களை தரிசிக்க முடியுமா என்று தெரியவில்லை. ஒரு வேளை வியாழக்கிழமை தரிசனம் கூட நடக்குமா என்று தெரியவில்லை. தயை கூர்ந்து, அடியேன் வராவிட்டாலும், யார் மூலமாவது கொடுத்துவிட்டால், மிக்க நன்றி உரைப்பவனாவேன்" என புதன் இரவு அவரிடம் விண்ணப்பித்தேன்.

வியாழனன்று முடிந்தால் விடியற்காலையில் அவரை சென்று தரிசனம் செய்து வரலாம், என நினைத்தேன்.

நம்மால் ஆசைப்படத்தான் முடியும். ஆசை நிறைவேற வேண்டுமானால், அவர் அருள வேண்டும். புதன் அன்று வேலை முடித்து வீடு வந்த பொழுது இரவு 10 மணி ஆகிவிட்டது. மிகுந்த அசதியில், உறங்கிப்போனேன். வியாழக்கிழமை காலை கண் விழித்ததும் வெகு நேரமாகிவிட்டது. சரி! முதல் வழி அடைந்துவிட்டது. மாலை தரிசனத்துக்கு செல்வோம் என மாற்றிவைத்தேன்.

அன்று மாலை நாலு மணிக்கு தொடங்கிய ஒரு வேலை, முடித்த பொழுது 8 மணி ஆகிவிட்டது. ஹ்ம்ம்! இரண்டாவது வழியையும் அடைத்துவிட்டார், என புரிந்தது.

மிகுந்த யோசனைக்குப்பின் அகத்தியப்பெருமானிடம், அடியேன் நிலையை தெரிவித்து வேறு ஒரு நாள், பாலராமபுரம் கோவிலுக்கு வந்து தங்களை தரிசிக்கிறேன், என வேண்டிக்கொண்டேன்.

அலுவலகத்திலிருந்து, நேராக வீட்டுக்கு வராமல், ஒரு நண்பரை பார்க்க அவர் நடத்தும் கடைக்கு சென்றேன். மணி 9 ஆகிவிட்டது. இனி யார் கொண்டுவருவார்கள்! சரி! இன்று இல்லை போலும். அடியேன் இன்னும் நிறைய, முன் செல்ல வேண்டியதுள்ளது போலும், என்றெல்லாம் யோசனை எங்கோ சென்றது.

​நண்பர் கடையில் ஒரு காப்பி போடச்சொல்லி, அதை அருந்தியபடியே என்னவோ யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் பொழுது,

"நமஸ்காரம்!" என்ற சப்தம் கேட்டு திரும்பி பார்க்க, வேறொரு நண்பர் நின்று கொண்டிருந்தார்.

"நமஸ்காரம்! என்ன விஷயம்!" என்றேன்.

"இன்று அகத்தியர் கோவிலுக்கு சென்றிருந்தேன். பிரசாதம் கிடைத்தது. அதை இந்த பையில் வைத்திருக்கிறேன். இதை எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்" என்றார்.

ஒரு நிமிடம் அவரையும், அவர் கையிலிருந்த நீலநிறப் பையையும் யோசித்தபடி பார்த்து நின்றேன்.

மனம் நெகிழ்ந்து போனது. கண்களில் நீர் அரும்பத் தொங்கியது. இமைகளை தாழ்த்திக் கொண்டேன்.

அடியேன் அமைதியாக இருப்பதை கண்டு, அவரே, "இன்று தரிசனத்துக்கு சென்ற பொழுது, ஒரு நாளும் இல்லாதது போல், அகத்தியப்பெருமானும், தாயாரும் மிக எளிமையாக இரு துளசி மாலை மட்டும் அணிந்து நின்றனர். அது ஆச்சரியமாக இருந்தது. துளசி மாலையை அகத்தியர் கழுத்தில் பார்த்ததும், அது கிடைத்தால் பரவாயில்லையே! என்று நினைத்தேன். பூஜை முடிந்த பின் பூஜாரி இருவர் கழுத்திலுமிருந்த துளசி மாலையை எடுத்து தந்து, உங்களிடம் கொடுக்கச்சொன்னார். உங்களை இங்கு கண்டவுடன், இதை சேர்ப்பித்து விடலாம் என்று கொண்டு வந்தேன்" என்றார்.

வலது கரம் நீட்டி, அந்த பையை வாங்கினேன்.

"ஹ்ம்ம்! நல்ல நாடகம் நடக்கிறது. சும்மா யோசித்தாலே குருநாதருக்கு கேட்கிறது. அதிலும் விண்ணப்பித்தால், உடனேயே அருளுகிறார், குருநாதர். கூடவே அம்மையும் அருள்வதில் குறைவைக்கவில்லை" என்று புன்னகைத்தபடியே, நன்றி கூறினேன் அகத்தியப்பெருமானுக்கு.

வீடு வந்து சேர்ந்ததும், திரு ஹனுமந்ததாசன் அவர்களின் புகைப்படத்தை, அகத்தியப் பெருமான் படத்திற்கு கீழ் மாட்டி, மாலையை அவர் படத்தில் மாட்டினாள், அடியேன் மனைவி.

இந்த முறை அனுபவம், மிக எளிதாக, இனிமையாக அமைந்தது. 

ஓம் ஸ்ரீலோபாமுத்திரா சமேத அகத்தியர் திருவடிகளில் இவ்வனுபவம் சமர்ப்பணம்!

சித்தன் அருள் ............. தொடரும்!