சித்தன் அருள் - 60

ஒரு நாள் இரவு பதினொன்று மணி இருக்கும்.

யாரோ என் வீட்டு கதவைத் தட்டினார்.

கதவை திறந்து பார்த்தேன்.

ஏழ்மையின் மொத்த சொருபம், கையில் ஒரு அழுக்கானா மஞ்சள் துணி.  முகத்தில் தாடி, வேஷ்டி சட்டையோடு நின்றுகொண்டிருந்தார்.

"என்ன வேண்டும்?"

"அய்யா! கும்புடறேனுங்க.  இந்த வீட்டுல யாரோ நாடி படிக்கிறாங்கன்னு கேள்விப் பட்டேனுங்க. அதான் நாடி படிக்க அதைக் கேட்டுப் போகலாம்னு வந்திருக்கேனுங்க" என்றார்.

என் மனது அலை பாய்ந்தது.  "இவருக்கு எதுக்கு நாடி?  அதுவும் இந்த நேரத்தில்" என்று யோசித்தேன்.

"இப்பொழுது முடியாது.  நாளைக் காலையில் வாருங்கள்" என்று சொல்லிவிடத்தான் என் நாக்கு துடித்தது.

ஆனால் அகஸ்தியர் எனக்கு இட்ட கட்டளை வேறு.

யார் எங்கிருந்து எப்பொழுது வந்தாலும் அவர் எப்படிப்பட்ட நிலையில் இருந்தாலும் "நாடி படிக்க முடியாது" என்று நான் சொல்லக் கூடாது.

இரவோ பகலோ என்ன மணியாக இருந்தாலும் உடனே குளித்து விட்டு முறைப்படி அகத்தியரையும் மற்ற இதர தெய்வத்தையும் வணங்கி நாடி பார்க்க வேண்டும்.

அதில் அகஸ்தியர் எந்தப் பலனையும் தராமல் எனக்கு மட்டும் சில உத்திரவுகளைக் கொடுப்பார்.  அதிலிருந்து "வந்தவர் யார்? எதற்காக வந்திருக்கிறார்" என்ற விஷயம் தெரிந்துவிடும்!

என்னை ஏமாற்றிவிடலாம்.  ஆனால் தலையாய சித்தர் அகத்தியரை ஏமாற்ற முடியாது.  வந்தவர் உண்மையை சொன்னால் அவருக்கு எதிர்காலப் பலன்கள் கிடைக்கும்.  இல்லையேல் ஏமாற்றமடைந்து திரும்ப வேண்டியிருக்கும்.  கூடவே அகஸ்தியரின் கோபமும் சேரும்.

இதையெல்லாம் வந்தவரிடம் எப்படிச் சொல்வது? என்று நினைத்தேன்.  "சரி.  நாம் குளித்துவிட்டு ஓலைக் கட்டை எடுப்போம்.  மற்றவற்றை அகஸ்தியர் பார்த்துக் கொள்ளட்டுமே" என்று விட்டு விட்டேன்.

வாசலில் நின்றவரை உள்ளே அழைத்து உட்கார வைத்தேன்.

குளித்துவிட்டு அகஸ்தியரை வணங்கி நான் ஓலைக்கட்டை எடுத்துப் பிரித்த பொழுது அகஸ்தியர் எனக்கு ஒரு எச்சரிக்கையை தந்தார்.

அதை மனதிற்குள் படித்துவிட்டு அவரின் முகத்தைப் பார்த்தேன்.

வெளிச்சத்தில் அவரது கண்கள் கூசியது என்றாலும் உடைகளைத் தவிர அவரது உடல் மிகவும் ஆரோக்யமாகவும் செல்வச் செழிப்பில் மிதந்தவர் போன்றும் காணப்பட்டது.  நன்றாகப் படித்திருக்க வேண்டும் என்று நெற்றி சொல்லியது.  வெளியே இருட்டில் அரை குறையாகப் பார்த்ததிர்க்கும் உள்ளே வெளிச்சத்தில் பார்த்ததிர்க்கும் ஏகப்பட்ட வித்தியாசம் இருந்தது.

சோபாவில் அமர்ந்த விதம் கூட நாகரீகமாக இருந்தது.  இன்னும் சொல்லப் போனால் அவர் வாழ்க்கையில் கஷ்டப் பட்டவராகவே தோன்றவில்லை.  நாடி பார்ப்பதை நிறுத்திவிட்டு அவரைப் பார்த்தேன்.

"எதற்காக இந்த நேரத்தில் நாடி பார்க்க இங்கு வந்தீர்கள்? 

"அய்யா, நான் மிளகாய் வற்றல் வியாபாரம் செய்தேன்.  வியாபாரம் நொடித்துவிட்டது.  எட்டு லட்ச ரூபாய் நஷ்டம். சொந்த பந்தங்கள் என்னை கைவிட்டுவிட்டது.  இப்போது ஒரு வேளை சோற்றுக்கே கஷ்டப்படுகிறேன்.  யாரோ சொன்னாங்க நீங்க நாடி பார்த்தா எல்லாவற்றையும் நன்றாகச் சொல்லிவிடுவீங்கன்னு.  என் எதிர்காலம் எப்படியிருக்கு?  உருப்படியா எதுவும் வரலைனா விஷத்தைக் குடிச்சுட்டுத் தற்கொலை பண்ணிக் கிடலாம்ன்னு முடிவு செய்திருக்கேனுங்க" என்று கொங்கு நாட்டுப் பாஷையில் பேசினார்.  நான் ஒரு நிமிடம் மௌனமாக மீண்டும் அகஸ்தியரின் உத்திரவை கேட்டேன்.

"வந்திருப்பவர் யாரென்பதை அகத்தியன், "யாம் அறிவோம். வெண் தாடி வேந்தனவன் அடித்தொண்டன்.  இவன் வேலினை ஆயுதமாக தந்தவன் பெயர் கொண்டவன்.

ஆண்டாண்டு காலமாய் பூசித்து வந்த தொந்திக்காரனை தூர எறிந்தான்.  கட்டின மனைவியே சித்தம் கலங்கிப் போனாள்.  வெங்காய வியாபாரியவன். அவன் கை பையிலோ காமக் கிழத்தியின் நீண்ட கடிதம் நிழற்படமாய் கூட உண்டு.  இல்லையா என வினவு.  புத்தி மந்தித்துப் போனதால் அகத்தியன் எம்மைச் சோதிக்கவே வந்துள்ளான்.  சோதிக்க வேண்டாமெனச் செப்புக" என்று அகத்தியர் சொன்னதை கேட்டு அதிரிச்சியடைந்தேன்.

இதை வெளியே சொல்லாமல் வந்தவரிடம் "இல்லையே அகஸ்தியர் வேறு விதமாகத்தான் சொல்கிறாரே" என்றேன்.

வந்தவர் சிறிது கூட பிடிகொடுக்காமல் நான் "உண்மையைத் தான் சொல்றேனுங்க" என்று சுமார் அரைமணிநேரம் அதையே சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.

நேரம் ஆகிக்கொண்டிருந்ததால் இனியும் மறைப்பதில் லாபமில்லை என்பதை உணர்ந்து, "அய்யா தங்கள் பெயர் வேலாயுதம்.  வெங்காய வியாபாரி.  தங்கள் தந்தை பெரியாரின் பகுத்தறிவு இயக்கத்தைச் சேர்ந்தவர்.  வீட்டில் வெகு நாட்களாக பூசித்து வந்த விநாயகர் சிலையைத் தூக்கி எறிந்து விட்டீர்கள்.  தங்கள் மனைவியோ இதன் காரணமாகப் புத்தி பேதலித்துப் போனாள்.  இதற்கிடையில் தாங்கள் தகாத உறவு வைத்திருக்கிறீர்கள்.  அவளது புகை படமும் அவள் எழுதிய காதல் கடிதமும் தங்கள் சட்டைப் பையில் வைத்திருக்கிறீர்கள்.  இவை எல்லாம் அகஸ்தியர் நாடியில் சொல்ல முடியுமா என்றும் இந்த நாடி என்பது பொய் என்பதை நிருபித்துக் காட்டவே இங்கு நள்ளிரவில் வேஷம் போட்டு வந்திருக்கிறீர்கள்.  அகத்தியரை சோதிக்கவேண்டாம் என்று அகஸ்தியரே என்னிடம் சொல்கிறார்" என்று நாடியில் வந்ததை அவரிடம் முதலில் சொல்லி, அகஸ்தியர் அருள்வாக்கை மறுபடியும் நாடியில் வந்ததை அப்படியே படித்தேன்.

வந்தவர் முதல் ஐந்து நிமிடம் ஒன்றுமே பேசவே இல்லை.

இதற்கிடையில் பல ஆண்டுகளாக நான் நாடி படித்துக் கொண்டிருந்தாலும் எனக்குள்ளே ஒரு சந்தேகமும் வந்தது.

வந்தவர் சொல்வது உண்மையாக இருந்தால்?

அகஸ்தியர் நாடி என்பது பொய்யாக போய் விடுமோ? என்ற மானசீகப்பயமும் ஏற்பட்டது.  கண்ணை மூடிக்கொண்டு அகஸ்தியரை நானும் வேண்டினேன்.  அப்போது வந்தவர் சட்டென்று எழுந்தார்.  என்னை நோக்கி வந்தார்.